I.STULECIE ZAMACHÓW:
Arcyksiążę, Dyktatorzy, Ojcowie Duchowi, Prezydenci
Zamachy polityczne z rzadka się nie udają (wprawdzie Arcyksiążę miał pecha: przypadek taki został już wyeliminowany w Dallas) – o ile za ich zorganizowaniem stoją dobrze umocowane struktury wewnątrz władzy centralnej (pojedyncze grupki spiskowców osiągają wprawdzie swoje cele: Narutowicz Moro, Palme, ale częściej: Lenin, Hitler, de Gaulle – im się to nie udaje). Są nie tylko dobrze przygotowane operacyjnie, ale też odpowiednio legendowane (Gibraltar, Memphis, Dallas, Los Angeles, Włocławek, „Smoleńsk”). Na straży tej legendy staje państwo (albo samodzielne – jako organizator, albo ubezwłasnowolnione przez Skrytego Hegemona Wewnętrznego* – a zatem „dochodzenie” za każdym razem okazuje się powierzchowne, a dochodzenie do prawdy (z racji „interesów państwa”, lub SHW*) uniemożliwiane (utajnianie archiwów, przedwczesna śmiertelność wśród zbyt dalece zorientowanych itp.) bądź skazane na słabo udokumentowane hipotezy.
W tym stanie rzeczy opinia publiczna traci zainteresowanie Zbrodnią, a jej tropicieli uznaje za działających w złej wierze bądź politykierów, bądź niszowych frustratów – co jeszcze bardziej uwydatnia i korzyści i wewnętrzną bezkarność faktycznych sprawców, o ile nie zostanie naruszony status państwa „cywilizowanego” (jest to, wydaje się jedyna przyczyna, dla której ten sposób walki o władzę nie jest zbyt często wykorzystywany).
Geografia zamachów jest bezkresna: od Argentyny i Chile przez Egipt, Pakistan i Indie, Indonezję i wszędzie w Ameryce Południowej i Afryce; także w Europie Zachodniej.
II. Zamachy są uznanym sposobem walki o władzę (wewnętrzną lub nad innymi narodami; bywa też – że swego rodzaju samoobroną (przed jej utratą). Oba te przypadki łączy w ostatnim dwudziestopięcioleciu w Polsce ten sam „podmiot” – wojskowe służby specjalne PRL-u, WSI.
Ten pierwszy sposób – którego patroni WSI, jak i ona sama miała paść ofiarą! – na bł. Jerzego Popiełuszkę, przygotowali przeciwnicy przyszłego SHW*: „służby bezpieczeństwa” członka politbiura kc pzpr Olszowskiego; „zamach” został „odparty”, a organizatorzy zostali ukarani i „rozbrojeni” – o czym oczywiście opinia publiczna się nie dowiedziała, zalegendowana na walce z ubecją i „ujęta” postawą „święcie” oburzonego (potencjalnie zagrożonego) genseka Jaruzelskiego, który jednak zaciągnął dożywotni dług wdzięczności i musiał zrezygnować z tego powodu ze swoich komunistycznych ideałów i patronów na rzecz „zgniłego kapitalizmu”, ba: nawet go wychwalać (cóż za koszmar na starość!).
Ten drugi – już „w obronie własnej” – dokonał się, jak zostało to zalegendowane (w postaci CFIT) po gorączkowej wymianie opinii przywódców dwu zainteresowanych bezpośrednio państw, a więc z konieczności z pewnym opóźnieniem w przekazie społecznym – w „Smoleńsku”.
Czego i przed kim „bronił” SHW* 10 kwietnia 2010 r. ?
III. „Smoleńsk” jest operacją, której patronów autorzy hipotez (patrz: I.) szukali po całym nieomal świecie (sic!), z rzadka tylko zaglądając „pod latarnię”. Tymczasem – gdyby rzetelnie rozważać różne „cui bono” – można by wykluczyć:
1. państwo rosyjskie (choć nie Rosjan), które:
a) otrzymawszy 17 września 2009 r, „prezent” od prez. Obamy przestało uważać Lecha Kaczyńskiego za zagrożenie (motyw „zemsty” jest w polityce wykluczony jako nieopłacalny)
b) samo mogło być, jak się wydaje (owe zagadkowe słowa Putina po wyborach) „obiektem” zamachu stanu (analogicznym jak w przypadku zabójstwa Księdza Jerzego);
2. państwo polskie (choć nie Polaków), które:
a) wykazało się zadziwiającą bezradnością w obliczu „przedstawionych mu faktów”
b) zdało się w całości na „Przyjaciół Rosjan” (po rannej DŁUGIEJ rozmowie Tusk-Putin) właśnie z powodu „niemożności poradzenia sobie samemu”;
3. inne (poza rosyjskimi współorganizatorami) podmioty zagraniczne.
IV. Kulisy zamachu.Operacja „Smoleńsk”została najprawdopodobniej przygotowana przez polskiego SHW* i rosyjskich wojskowych (niezadowolonych z utraty znaczenia w przejętym przez FSB państwie). „Bratnie kontakty” obu Umawiających Się Stron (gwarantowane osobistymi znajomościami i wspólnymi, gigantycznymi operacjami biznesowymi) umożliwiły przeprowadzenie jej BEZ WIEDZY PAŃSTWA.
Powody przeprowadzenia tej operacji to zagrożenie opublikowaniem Aneksu (po stronie polskiej – potwierdza to przygotowanie Strażnika tej tajemnicy do objęcia swojej funkcji) i wewnątrzrosyjska rozgrywka o władzę. Trzeba stanowczo podkreślić, że Aneks opublikowany bez autorytetu państwa jest niegroźny oraz, że sprytne prawniczo manipulowanie czasem jego publikacji ułatwiło podjęcie decyzji zamachowcom.
Ich kooperatywa miała następujące założenia: wybór miejsca i sposobu przeprowadzenia zamachu - przez „stronę polską”, zaś „bratnia strona” brała na siebie INSCENIZACJĘ TZW. KATASTROFY SMOLEŃSKIEJ (miała bowiem za cel skompromitowanie FSB Putina poprzez wywołanie odruchowego wrażenia, że to Rosja stoi za zamachem).
NATYCHMIASTOWA REAKCJA SŁUŻB PUTINA, tj. przejęcie terenu inscenizacji katastrofy przed jej „ogłoszeniem” (8.56!), niedopuszczenie Polaków do jakichkolwiek dowodów w dniu katastrofy (sic!), wreszcie liczne dymisje, samobójstwa itp. w armii rosyjskiej zdają się potwierdzać ten przebieg wypadków, tak jak brak zaufania Rosji do władz polskich potwierdza przebieg śledztwa rosyjskiego; ten brak zaufania wynika z faktu, iż NASZE WŁADZE NIE KONTROLUJĄ SHW* i – oczywiście – prokwojów (znajdujących się w swoistych kleszczach między władzą nominalna a realną).
V. Skutki:Państwo polskie straciło nie tylko Prezydenta, zorientowanych prozachodnio Dowódców WP czy Szefa Banku Centralnego – STRACIŁO WIARYGODNOŚĆ i jakąkolwiek zdolność do obrony interesów publicznych i międzynarodowych; żywi ono SHW* rękami jego marionetek politycznych - ponad głowami społeczeństwa.
Co gorsza – ZOSTAŁO ZOBOWIĄZANE (jako instytucjonalnie niesamodzielne wewnętrznie) DO KŁAMSTWA SMOLEŃSKIEGO (o CFIT), będącego konsekwencją kłamstwa Putina (a te z kolei leżało w jego interesie, gdyż ukrywało ów chwilowy brak nadzoru nad niektórymi obszarami wewnętrznych rozgrywek).
W ten oto sposób Tusk i jego ekipa stał się zakładnikiem podwójnym: SHW* (to na jego żądanie zrezygnował wcześniej z „ucieczki z niewoli” w prezydenturę! – w tym kontekście należałoby rozpatrywać sytuację obecnego prezydenta RP: CZYIM JEST ZAKŁADNIKIEM?) i żądnej rewanżu na tymże SHW* Rosji.
Konieczna w tej sytuacji WYMIANA CAŁEJ KLASY PRZYWÓDCZEJ (NIE TYLKO POLITYCZNEJ!) nie może nastąpić z powodu rozszerzającej się (choćby tylko przez powiązania rodzinne czy wybraną starannie, a chętnych nie brak! - kooptację) agentury w każdym segmencie Autorytetu Publicznego.
UPODMIOTOWIENIE OBYWATELI JEST OBECNIE NIEMOŻLIWE.
VI. Perspektywy: skoro obecny establishment został „przejęty” wpierw przez SHW*, a obecnie dodatkowo sparaliżowany przez Rosję Putina, to wybór wariantu lokowania nadziei jest bez znaczenia, choć wydaje się, iż można się spodziewać likwidacji (ograniczonej z powodu zagrożenia utratą agentury) przez Rosjan części polskich zamachowców. Uprawnienia takie zostały zresztą im właśnie przyznane Ustawą z 20.11.2013. Okaże się, czy podjęte „akcje ratunkowe” w postaci przekazywania firm lub wyjazdów dyplomatycznych będą dobrym zabezpieczeniem dla uczestników spisku.
Dla społeczeństwa zaś jedynym pozytywnym scenariuszem (jakim byłoby wyeliminowanie z zarządzania Państwem Polskim – SHW* i jego politycznych marionetek) – w pewnej jednak perspektywie czasowej – byłoby wymuszenie na obecnych władzach partyjnych (patrz: http://noweczasy.salon24.pl/561765,patriotyzm-a-ideologia-4 ) sposobu współuczestniczenia w rządzeniu poprzez zarówno kontrolowanie swych „demokratycznych” przedstawicieli, jak i uzyskanie możliwości referendalnych; w dalszej zaś perspektywie – poprzez konieczne zmiany konstytucyjne.
Oby jednak udało się nam uniknąć powtórki z historii: Konstytucja 3 Maja – choć wzorowa – była już mocno spóźniona.
